b o ş l u k !

saçmasapan bir his; gecenin onikisinde beyni uyuşturabilir. kocaman bir boşluk bu, ödev yapmak isteyip de yapamama gibi durumların hediyesi. daha belirgin şimdi sanki. önümde defter kitap, zihin darmaduman.
aylardır tek dize bile yazamadım; şiir yazmak nefesimken bir zamanlar. satırlarımın kararmasından sıkıldım. içimdeki boşluğun manasız karanlığının dizelerimde nefes almasından sıkıldım.
garip bir boşluk bu; ne kitap, ne aşk, ne müzik, ne yazı, ne okul, ne dostluk... hiçbir şey dolduramıyor. aksine acılarla açılan çentikler boşluğu genişletiyor.
minik bir damla kadar bazen, bazense bir okyanus.
'işe yaramazlık'la 'işten anlamazlık' arasında bir şey.
boşluğa düşmek, karabasan misali.
çepeçevre kuşatmış karanlıktan haydi çık bakalım.

yıldızları görmek istiyorum artık.
bu boşluk alev alsın, kül olsun, damla olsun, yok olsun.
yok olalım.


07.05.2009 ~~ 00.23

blogun saati geri kalmış, düzelttim; dünü gösteriyordu hala.
oysa biz çoktan devirdik karanlık 6 Mayıs'ı...
Deniz'i, Yusuf'u, Hüseyin'i andık... kanattık yine acılarımızı...

yeni gün, taze acılarla başladı yine. hiç geçer mi böyle kayıpların sancısı?

hatta yakışıyor mu bana böyle boşluğa düşmek, yürürken onların izlerinden...

toparlanmak gerek; mutlu olmak için onlarca sebep varken, mücadeleyi bırakmak da neyin nesi!

ağır hastalık sonrası iyileşme dönemi bu. miladımın üzerinden ne geçti ki?
iyileşiyorum, düzlüğe çıkma vakti yaklaşıyor.

giden gitti, küsen küstü, sırt çeviren çevirdi: kalan sağlar yeter...

bu yol çetrefilli, yorucu, üzücü; eh, biz bu yolu göze aldık demektir hala yaşıyorsak.

geç boşluk, içimden geç. seni istemiyorum. yüreğimdeki ağırlığı al ve git lütfen.
lütfen.