Ve Yeni Yıl...

Yılın son yazısı bu.
İyisiyle kötüsüyle, sancılarıyla geride kalan 2009'a son bir selam bu.
Öyle bir yıl oldu ki bu benim için, yılların vereceği olgunluğu 12 ayda buldum acıları deneyimlerken... Çok canım yandı, çok mutlu da oldum. Büyüdüm.
Adım aşk oldu, adım nefret oldu, adım gözyaşı oldu; adım adım büyüdüm.
Gelgitler içinde, hep gidilen oldum. Kanattım yüreğimi.
20'li yaşlara başlayacak olmanın tüm tedirginliği ile büyüdüm.
Ocak'ın neşesi, Şubat'ın aşkı, Mart'ın acısı, Nisan'ın şirinliği, Mayıs'ın eğlencesi, Haziran'ın heyecanı, Temmuz'un tutkusu, Ağustos'un gözyaşı, Eylül'ün koşuşturmacası, Ekim'in dinginliği, Kasım'ın hüznü ve Aralık'ın sancıları...
Yeni yılda neler bekliyor beni bilemeden, son gününü sonlandırıyorum bir yılın. Ocak'ın ilk günü hiçbir farklı olamayacak değil mi? Sadece yarın sabaha uyanacağız işte. O kadar.
Aynı yolda yürüyeceğim düşe kalka. Sonum ne olacak bilmiyorum. Bilmeyeceğim. Karanlık. Saf, ölçüsüz bir karanlık. Ne zaman güneş doğacak, bilmiyorum. Yine de tükenmiyorum. Yaşıyorum. Her şey aynı olacak gibi... Olsun! Bekliyorum!

Ah! 2010!!! Hoş geldin... Elin boş gelme, olur mu?

Umarım tüm dünya için aydınlık bir sene olur bu; tüm halklar için umut taşır!
Nice güzel yıllara...
Nice umutlu yıllara...
Bir damla umudunuz hiç tükenmesin!