25 Şubat 2009 Çarşamba

bir başka halet-i ruhiye

uzun uzun anlatılır bir yere ait olamama hissi... hani anlattım ya geçen yazımda!
bir de bambaşka yönü var bu olayın.
birine ait olma!
iyelik eki! "benim" lafındaki gibi! sahiplik göstererek belirtir belirteceğini.
dostum derken de sahipleniyoruz.
aşkım derken de..
bize denildiğinde de... sahiplenilmiş oluyoruz!

birine ait olma ne ilginç bi'şey!
kendini hiçbir yere ait hissetmezken, sana sahip olduğunu iddia eden biri!
ve sen de ona sahipmişsin gibi...
sahip olunabilen şey, aşktır aslında. dostluktur ya da.
ona ait değilsindir; o senin aşkının bir parçasıdır.
o senin değildir; aşk birleştirir sizi.
ama "seninim" denir yine. "benimsin" denir ardından.
insanoğlu, illa sahiplenecek bir şeyleri.

oysa ne diyor Can baba...
"mutlaka sana ait olmasını istiyorsan bir şeylerin...
mesela gökkuşağı senin olacak.
ille de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
mesela turuncuya, ya da pembeye.
ya da cennete ait olacaksın.
çok sahiplenmeden, çok ait olmadan yaşayacaksın.
hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi, hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
ilişik yaşayacaksın. ucundan tutarak..."

elde değil; bağlanıveriyorsun.
ama... " bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
"o olmazsa yaşayamam." demeyeceksin.
demeyeceksin işte. yaşarsın çünkü. "

birine ait olmak çok garip! kendine bile ait değilken henüz.
sahiplenmek, benimsemek, kabullenmek...
benimsenmek...

hayat uzun soluklu bir şaka gibi.
çok benimsediğin, çok çabuk giden oluyor.
önemsemediğin, en uzun kalan.
"birbirimiziniz" dediğin, yeri geliyor "ben"liğini "biz"liğin önüne yerleştiriyor.
ya da aslında -biz- de yok belki. ben varım, sen varsın, o var. 'aitlik' dediğimiz şey ne kadar işlese de tene, sen önce kendine ait olmalısın bence!

ne garip halet-i ruhiyeler içindeyim... heyhat! bin düşüncenin bini de yarış halinde zihnimde...
hangisi galip gelirse, onu ifade ediyor kalemim.


sözü Ataol Behramoğlu'na bırakarak bitireyim bu satırları:

"ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana..."


25.02.2009 - 22.09


not: yine bir şeye benzemedi sanki. ne dinginleşmez bir ruh hali imiş...

2 yorum:

mahperi_smallville dedi ki...

damlacım öyle bir anda buldun ki beni!.. çok güzel olmuş yazın çok doğal ne çok süslü ne çok sade. içinden geçenleri yazmışsın sadece çok doğalsın :)

birdamlaumut dedi ki...

Beni anlayabilen biri varolduğu için çok şanslıyım, sağol Mahperi!