Barış ağabeye..

31.01.09


hep bilirdik özlediğimizi..
her gün mutlaka bir şarkısını dinlerdik.. bir muhabbette mutlaka alıntı yapılırdı o güzel şarkı sözlerinden.. çocukluğumuzun eskimeyen özelliğiydi..
hep sızıydı, hep özlemdi.. hep aranan, bir şeyler öğretmesi beklenendi..
ölümünden sonra ona özel tuttuğum hatıra defteri, sakladığım fotoğraflar acıyı taze tutardı...

ama bu kadar çok özlediğimizi dün gece farkettim..
siyaset meydanı'nda barış'a özlem özel programı vardı...
kah ağladık; kah sevindik onun hayatımıza değmiş olmasıyla...
bi de cem karaca'ya ağladık... cem karaca'nın oğlu emrah ile barış ağabeyin oğlu doğukan'ın yanyana dimdik duruşlarıyla hüzünlendik..

özlemişiz.. çok özlemişiz..
10 yıl ne sevgimizden bir şey götürmüş; ne de özlemi azaltmış..
9 yaşındaydım, sen vardın..
19 oldum.. hala varsın!
hep ol.. olman gerek..

adam olacak çocuk'tuk biz.. adam olduk.. görüyor musun ağabey?